“Bijna”. Waarom? Omdat in een echte Carbonara geen champignons zitten en er meer kleine “oneffenheden” zijn. Maar ik had gewoon zin in champignons en ik had ze liggen.
Noem het culinaire vrijheid, en zo niet, dan doe ik het toch 🙂
voor 2 personen:
250 gr spaghetti
100 gr gerookt spek
3 eieren
100 gr 3 jaar oude Zaanlandse kaas
een beetje olie
een klontje boter
een beetje zout
gemalen zwarte peper
Snijd het spek in blokjes/reepjes, de champignons in schijfjes en rasp de kaas.
Bak de spek en de champignons in wat olie en boter en kook de spaghetti bijna gaar.
Meng met een garde of vork de eieren en de geraspte kaas.
Overigens is het best verschillend of je de kaas heel grof raspt of heel fijn. Doe je het heel fijn, dan nemen de eieren de kaas op en krijg je één massa. Rasp je het erg grof, dan houd je stukjes kaas in je eten. Beide is lekker, maar beide smaken ook anders. De methode met de grof geraspte kaas geeft iets meer kleine smaak-explosies in je mond. De fijne is wat rustiger en romiger. Het is maar wat je lekkerder vindt, ik prefereer de grof geraspte kaas.
Zorg ervoor dat de spaghetti en het spek/champignonmengsel gelijk klaar zijn. Giet dan de spaghetti af, meng direct de ei/kaassaus erdoor en laat dit heel even staan om na te kunnen garen.
Voeg dan de champignons en spek toe, maar niet al het braadvocht… naja, het is wel heel erg lekker. Als je belooft niet elke dag zoiets te doen en je dit recept niet aan je cardioloog voorlegt mag je van mijn part alles er in doen.
Maak af met versgemalen zwarte peper.
Buon appetito!
